Şebo bağırıyodu yine sil baştan başlamak gerek diye,sadece şebo mu sanki günlük hayatta da geveleyenler var bu lafı ağzında.Sil baştan başlamak gerek bazen...
Çok duygulanıyorum yapmayın böyle.Sanki bir kalem vermiş Tanrı elimize ve boş bir kağıdı doldurmamızı istemiş...
Bu sınavda tabi kağıdı verip çıkanlarda olacak erkenden,sayfalarca yazıp yine de sıfır alanlar olacak,az yazıp öz yazıp güzel puanlar alanlar olacak vesayre vesayre...
Sil baştan başlamak gerek diyenlere soruyorum Tanrı silgileri ne zaman dağıttı.Niye benim haberim yok,nasıl silgiler kağıtta iz bırakıyor mu?
Yok öle sil baştan başlamak kardeşim...
Yanlış yaptıysan bitmiştir o soru geriye dönemezsin.Önünde daha yazacak olduğun boş bir sayfa var,belki yanlış yaptığın soruya benzer bir soru çıkar o zaman çuvallamazsın.E o soruya da yanlış yaparsan belki hala önceki yanlışını doğru sanıyorsundur,belki de yanlışları bile bile yapıyorsundur kim bilir...
Herkes herkesin kağıdını görür bu sınavda,tabi bazıları gizler olsun o kadar;kopya çekmek kimsenin harcı değil,çünkü sorular aynı değil...
Kaç yıl oldu yazıyorum ben bu sınavda,bilmiyorum yanlışlarım mı çok doğrularım mı,bazen diyorum ben nasıl bu soruyu yanlış yaptım diye gülüyorum,sil baştan yapmak kimin haddine zaman geri çevrilebilir mi?
Aynı sorular çıkıyor bazen bu sefer affetmiycem diyorum.Sınav bir dk da sonra da bitebilir hiç garantisi yok.Ne sınav ama be...
Yanıma oturan arkadaşların göz göre yanlış yapmalarına katlanamıyorum bazen;ama kalem onların elinde bir şey diyemem,umarım farkına varırlar yanlışlarının yazılmamış temiz sayfalara aynı kir izini bulaştırmazlar...
Keşke silmek olsaydı diyorum ama.O en büyük yanlışları hatırladıkça üzülmekte olmazdı.Bu üzüntünün dozunu azaltmak için yeni doğrular lazım bize,bize o yanlışları resmeden hafızanın yollarına doğrular sermek lazım ki fazla geriye yol alamasın...
Başa değil sona doğru bu yolculuk.Yanlış yapmadıkça silmeye de gerek olmaz.Klasik yanlışlardan kurtar kendini adamım,kendini bile şaşırtacak doğrular yap,yıldızlı mutluluklar verir Tanrı dönem dönem, üzülme çuvalladım diye...
O değil de bazen kağıdı verip sınavdan çıkma hissi çeliyor aklımı,yeter diyorum bu kadar,yazacaklarım hiçbir şeyi değiştirmez diyorum,tam öyle düşünürken belki bir el dokunur elime,bir göz dokunur gözüme de göremediklerimi görürüm diyorum sayesinde bunca karmaşanın içinde...
Umutlar,hayaller tutturuyor kalemi elimde ve biraz da o hayallere dokunmak için en zor sorulara göğüs geriyorum,çıkıp gitmiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder