Komşu Katliamı -2-

Yazılarımın top listesine bakarken ikincisini getirmediğimi farkettiğim bir yazım oldu. O zamanlar üniversite birinci sınıfta ve iki kız arkadaşımla yaşıyordum. (Laf aramızda ikisinede gıcık oluyorum) Sonra yazının komşularla olan ilişkisini yazmayı unutmuşum. Baba ocağına döndüğümden beri komşularla kavga etmiyor muyum sanıyorsun?
Tabiki ediyorum. Gittiğim her yerde komşularımla sorun yaşadım ben. Bu benim sorunum mu, yoksa onların sorumsuzluğumu buna siz karar verin.

Bu eve taşındığımız zaman 6 yaşında idim. Yani tam olarak 15 senedir bu mahallede, bu sokakta yaşıyoruz. Burası, havası Bursa'nın merkezlerine oranla daha temiz, daha heryere 10 dakika kıvamında bir yer.
Yıllardır senede 3 kere gecenin 3ünde 4ünde bütün sokağı ayağa diken bir karşı komşu krizimiz var. Karşı komşumuz f. amca gecenin özellikle 12den sonra olan kısımlarında ana, avrat, kuran, kitap, allah bırakmadan küfrediyor. Sonra karısını ve çocuklarını kapının önüne koyuyor. Genelde kan gövdeyi götürdüğü için polis falan geliyor ve biz böylece uykusuz kalıyoruz.
Karısı gidiyor 5-10 gün gelmiyor, sonra adam imana geldiğine inandırıyor bunları, kadın boşanmaktan vazgeçiyor ve dönüyor evine.
Olayların kilit noktası bizim ayşe karı diye hitap ettiğimiz, bu kavga gürültü kırılan komşumuzun annesi, evden basıp giden, 15 gün sonra dönen kadının kayınvalidesi.
Kadını anlatmak için sözlükteki tüm kelimeleri kullansam yine olmaz.. Kendisinden başlıbaşına bir roman yazılır. Vakti zamanında bu ayşe karının aynı bunun gibi bir kaynanası varmış. Kadın yıllarca bunu ezmiş. Yıllarca oğlunu doldurup doldurup bunu dövdürmüş. Kısaca ayşe karı şimdi hıncını gelininden çıkarıyor.
En azından son 3-5 aya kadar böyleydi.
Şimdi ise gelini bıraktı komşulara sardı.
Bu f. amca beyaz bir şahin aldı büyük oğluna. Bizdede iki tane araba var. Biri özel aracımız biri babamın dolmuşu. Özel aracı sokakta sahibinden kiraladığımız bir garaja çekiyoruz ve genelde hafta içi hiç çıkarmıyoruz. Ama dolmuş mecburen hep kapının önünde olmak zorunda. Oda akşam 9da geliyor, sabah 7 buçukta tekrar gidiyor işe. Yani nereden baksan 15 saat yok.
Tabi bu f. amca beyaz şahinini almadan önceydi bunlar. Adam haklı olarak kapısının önüne çekmek istiyor arabayı. Aslında bize söylenen başka birşey. Onlar gece rahat çıkabilmek için cadde üzerine çekmek istiyorlarmış. Ama kapının önüne çekilmesini isteyen f. amcanın annesi ayşe karı. Maksad gece nereye gittiklerini görüp sorabilmek.
Her neyse başta bize böyle söylendiği için biz rahattık. Nasıl olsa araç sahibi buraya çekmiyor falan diye. Babam hafta sonları özel aracımızı garaja koymuyor, kapı önüne getiriyor. Sok çıkar sok çıkar, zaten sokağın eni toplasan 6-7 metre var yok...
Abi bunlar bina olarak komple bize kıl oldular. Kıskanıyorlarmı, canları mı sıkılıyorda ondan yapıyorlar anlamadım. Lakin bir bokluk var.
Bu ayşe karı geçenlerde yan komşusuna belediyeden adam getirmiş. Sebep: teraslar yan yana, komşusunun bir camı onların terasına bakıyor, bu yüzden rahatsız olmuş. O insanlarda öyle iyi insanlar ki, bizim gibi ne etliye karışırlar ne sütlüye. Neymiş efendim, onlar terasa çıkıyorlarmışta, görünmek istemiyorlarmışta... Buzlu cam yaptırmaları gerekiyormuş.
Sonrada bize sardı. Bizim kapımızın önünde bir kaç basamak var. Kot yüksek olduğu için. Bizde merdivenleri kırdıracakmışız, neymiş; merdivenlerimiz sokağı daraltıyormuş, bizim aracımızla onların aracı yan yana giremiyormuş... Onların aracı cadde üstünde kalıyormuş. Ha bunu söylediğinden mülk sahibinin haberi yok. Belkide var bilmiyorum. Kendileri söyleyemeyip kadınada söyletiyor olabilirler.
Merdivenlerimiz kaldırılırsa biz sokağa uçarak inmek zorunda kalacağız. çünkü kot farkı 50 cm falan. E bizim evde 75 yaş üstü insanlar yaşıyor. Onlar nasıl uçacak?
Neyse bir defada anneme gelip söylemiş, o merdivenleri kıracaksınız (!) demiş. Benim anneminde aklına bize car car carlamak gelir ona bişey dememiş. Ben bilmem, ev benim değil babamın demiş savmış başından.
Hani bi laf vardır, komşu komşunun külüne muhtaçtır diye... Bizim evden cenaze çıksa bu karı sokağa davulcu çağırıp oynayacak. Bizim kavgasızlığımızı, sessizliğimizi öylesine kıskanıyor düşünün.
Her neyse kadın 70 yaşında, dedik susalım, ses çıkarmayalım ayıptır bilmemnedir. Anaaammm... Bugün küçük oğlu sokaktan babama bas bas bağırıyor. "Bende alacağım bir araba, çekeceğim kapının önüne" diye. Babamda "Al oğlum sana alma diyen oldumu. Çekersiniz arkalı önlü olur biter" dedi oturttu bunu. Bende sinirlendim, camlarda açık. Nasıl olsada bi çemkirsem rahatlasam diyorum. Aradım ablamı dert yandım. Ama bağıra bağıra. Ağzıma ne geliyorsa söyledim. Kenar mahallelerin bu özelliğini seviyorum. Burda osursan karşıda sıçtı diyorlar :)
Şimdi ne olacak bilmiyorum ama bunun devamı gelir. Çok pis kıl oldum çünkü. Bir gün bu karı yanlışlıkla bizimkilere birşey söyleyecek, o zamanda babam evde olmayacak, alacağım elime süpürgenin sopasını, inicem aşağıya, varya allah ne verdiyse. Karakolluk olucaz ben ona yanıyorum.

Diyalog
Bi sabah giyindim süslendim okula gitmek üzere evden çıkıyorum. Ama sabahın körü yani, 8 falan... Sokak kapısını açmamla bu ayşe karıyla burun buruna gelmem bir oldu.
Ayşe karı: Nereye gidiyon be bu saatte?
Ben: Okula ayşe teyze.
-Aaaaa bu ne süs püs böyle...
-İçimden geldi yaptım, hadi tutma beni geç kalıyorum.
-Nıç nıç nıç, bide okumaya gidiyosunuz siz..
(Patlama Noktası)
-Ay sanane be sabah sabah zaten afyonum patlamamış, zor uyanmışım, sana hesap verdiğim kadar babama vermedim. Git gelinlerinle uğraş.
(Hooopp aynen içeri girer ve afyonum o an patlar.)
Devam edecek!