Şayet gözlerine bir kez bakarsam bütün dengelerim noktasından çıkacak, her şey başladığı noktaya geri gelecek, ben asla aynı ben olamayacaktım. Bu yüzden açıp bakmıyorum ve hatta gözlerimi kaçırıyorum. İçimde bir yerlerde öyle kocaman bir boşluk var ki, delik açmış bekliyor, hortum gibi gelecek her rastlantıyı yutuyor. Bu durum beni öyle çok rahatsız ediyor ve öyle çok rahatlatıyor ki, bir dengem olduğunu tamamen unuttum. Kafama yorganı çekip derin uykularda kalmak istiyorum.Günlerce belki, hatta bayram hızlıca geçsin. Ben bütün bayramı tamamıyle başka bir boyutta geçireyim.

Dün gece yanımda o uyuyordu.
Dedi ki, boşluğun değil bu senin. Sen bunun farkındaydın ve içten içe seviniyordun ve belkide bundan derin bir güç aldın. Öyle olmasaydı yapamazdın kabullen bunu artık. Bunu bende kabul ediyorum çünkü sana zarar veremeyecek kadar bitmiş. Sende yarım bıraktığı şefkate doyacak, seni kaybetmemek için asla saçmalamayacak. Ve o enkazdan sonra bütün yara bereni iyi edecek.
Sonra bağırdı bana...
Kaç kere söyledim dedi, yapma bunu. Bu kadar iyi olma. Bu kadar merhem olma. İyi niyetinden yapıyorsun. Hasta görünce bütün hastalıklarına çare ettiğini çıkardın, üzülenin yanağına elini koydun. Şimdi kalp yaralarına sızıyor ürettiğin her panzehir. Ama sende biliyorsun, her panzehir her derde derman olmayacak. Seni ona ben itiyorum çünkü böyle davranmayı bırakman lazım. Çok acil kalkıp koşman lazım. Ondan uzaklaşabildiğin kadar uzaklaşman lazım.

Kalktım.
Koşuyorum.

Dün gece yine sırtımdan sarıldı ve hatta saçlarımı okşadı...
Bunu sana yapacak dedi, çünkü o seni öyle sevecek. Öyle kendi çocuğu gibi. Çünkü seninde buna çok ihtiyacın var. Kim ne derse desin, kim ne sayıklarsa sayıklasın. Hani kahve fincanını kaldırıp bakmıştın ya için için, ne bulacağını bilemeden, hani görmüştün ya kabir azabı gibi, geliyor demiştin kendi kendine. Geldi. Karşı koyma buna. Çok bişey bekleme yine de, aklının hükmettiği olsun. Ama karşı koyupta kendini bocalatma.Yaşaman gereken doğal bir döngü vardı o an, benim bile engel olamayacağım kadar hükümlü. Ben seni aldım o döngüden, karşına onu koydum.  Konuşmasan da, söylemesen de sende biliyorsun. Henüz farkında olmasan da olman gereken noktaya gelmen içindi herşey. Şimdi aslolanı yaşaman lazım. Boşuna karıştırma o emri. Bırak kendini. Sonra ağlarız kadersizliğine...

Haydi dolaşalım yüce dağlarda...

Ben seni dinliyorum, ilk kez. Duamla gelip bedduamla gidene, şimdi pansuman olana, sonra bırakıp gidene...
Görüyorsun ya, uğraşıyorum. İlk kez siktir lan demiyorum farkındaysan ve hatta zaman zaman iyiymiş be böyle de diyorum. Şimdi lütfen sen de bana yardımcı ol. Seni kovmaya çalışmadım, yüzüne tükürmedim. Kabul ettim, canını yakmaya kalkmadım.
Biraz insaf istiyorum senden.