Hayat....O kadar kısaki...
Zaman yetmiyor sevdiğim şarkıları mırıldanmaya bazen...
Zaman sadece kucağını açmış, onu tüketmemi bekliyor...
Zaman....Önce içimdeki küçük kızı aldı..
Şimdi güçlü kadını almaya çalışıyor..
Hayır...Yıkılmıyorum yaprak döken sonbaharlara...
Hayır, şimdiki bu ben, ben değilim aslında..
Gemiler geçti limanlarımdan..Ağır yüklü gemiler...
Ne bilirdim..Nerden bilirdim...
Hepsi hançer gibi saplandı göğsüme..Acılarını dindiremiyorum..
Hepsi birer vicdan azabı olarak geri geldi ruhuma...
Ruhum can çekişirken..Ruhum ağlarken..
Ben bir köşede inzivaya çekiliyorum..Sessizce...
Yapraklar döküyor serin eylül sabahlarım ayaklarımın dibine..
Kıpırdayamıyorum...
Boğuluyorum..Boğuluyorum..Boğuluyorum...
Sadece boşluktaki yabancılara bakabiliyorum..
Sultanlar bile ağlamış aşktan..
Yedi cihanlar bile gözyaşı dökmüş sevdalara..
Sultanlar aşktan can almışlar...
Ben bir sultana yaraşamayacak gözyaşlarımı bile akıtamıyorum...
Güneş bugün batıdan doğdu yine..Kıyamet gibi..
Gidemiyorum..Kalamıyorum..Yapamıyorum..
Bir çare ???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder