Hüzün kokan bir sabah yaşıyorum içimde...
Kırgın bir yerler var...Kırık dökük birşeyler var kalbime batan...
Herşeyi bırakıp ardımda, ardıma bakmadan, uzak, buralara çok uzak biryere gitmek istiyorum...Neresi olduğu farketmez bile...
Ait olduğum yerde değilmişim gibi hissediyorum dün akşamdan beri...
Nereye aidim ben? Kime aidim? Yerim neresi?
Neden bütün kötü şeyleri tek tek ben atlatmak zorundayım...Bütün hastalıklar neden beni buluyor..Bir insanın sabrı bu kadar denenirmi???
Üşüyorum...Kemiklerimin titreyişi, bütün bedenimi çökertiyor...
Gitmek istiyorum,, öyle uzaklara ki, bu bir kaçış olmasın, bir yokoluş olsun!!!
İnanın bana, gücümü toparlamaya çalıştıkça biraz daha eğiliyorum...Neden bilmiyorum ama yaşamaktan korkmaya başladım...
Kabahatlisi benim belki mahfettiğim hayatımın..Geri dönüşsüz durumların...
Daha çok, daha çok, biraz daha çok...
Sürekli artan bir sancı, bir hata...
Kalbimden başlayan sancı, soluk borumdan aşağılara doğru inen tıkanmışlık, içimde biyerlere kopmaya hazır kütlelelerle, şuan, şimdi, ölüme biraz daha yakın...
Bu yaşta beni bu kadar acıtan şey, içimde patlamaya hazır duran bomba, benim eserim...
Sıkıntılar, üzüntüler, duygusallık...
İnce ince takmak herşeyi kafaya..
Hayır, istemiyorum...Hiç birşey istemiyorum artık...Yeni birşeyler yaşamaktan, onlarıda yüklenmekten ben çok yoruldum..Bıktım...
Nerde kaldı verilen sözler...Canım dostlarım..Neredeler şimdi???
Yoklar...
Herşeyi önce ben mahfettim..Cezasını çekmeliyim...
Yada yeniden acıları göze alarak atılmalıyım hayata...
Şimdi biraz düşünme vakti...Uzun uykularda fikirleri oturtma vakti..
Ya bir sabah tamamen pes etmiş olarak kalkamam, yada savaş için süngüleri tekrar kuşanırım...!!!
Yapmayı istediğim yalnızca, sıcacık bir dost omzunda uzun hıçkırıklara boğulmak...
O bile yok..Neden yok..Neden olmuyor, bilmiyorum...
Hızır acillikten istifa ettim...
Yardım etmekten kendimi çektim..
Artık yaralarımla baş başayım...
Tüm gücümle iyi etmeye çalışmak için, biraz daha düşünmek..
Herşeyi yeniden süzmek, tartmak....
Yapmak istemiyorum, ama mecburen yapıyorum...
Beni yoran bu...!!!
Yarın ne olurum bilemem..Bildiğim, bir daha eskisi gibi olamayacağım...
Çocuk kalbim, beni bırakıp çok uzaklara kaçtı...!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder