Başlıbaşına bir sorunum ben zaten!!!
Hiç kimse, ama hiç kimse oturup nedir demezken, aşağılayıp, iğnelerken, hiç tanımadığım yüzler intihar girişimimi duyup çılgınca arıyorlar beni...
Bumuydu iyi niyet..Bumuydu...!!!
Tansiyonumun 9 a 6 çıkmasına rağmen, yemek vaktimin üzerinden saatler geçmesine rağmen, beni 1 buçuk saat dışarıda bekletmek isteyen zihniyet, hiç, ama hiç bu kızın tansiyonu neden düştü, sorun yaşadı, intiharmı etti, hastamı oldu demiyor..
1 buçuk saat sonra aranıyorum, nerdesin?
Kocaya kaçtım..Oldumu?? Bunu demeyi ne kadar çok isterdim..
Denedim denedim ölemedim...Yarab, büroda 1.80 bayılsaydımda biraz canları yansaydı..!!!
Gizli gizli ölmeye çalışırken...Nedendi??? Niyeydi???
Korktum..Korkutuldum...
Bir yandan ev, bir yandan işyeri, bir yandan okul...
Ne yapabilirdim..Köşemden izleyemedim üzerime gelen çığı..
Peki ben...Ben sütten çıkmış ak kaşıkmıyım..Hayır..Suçluydum evet, hatta herşeyi hukuksal yanı ile düşününce hayır, tek suçlu bende değilim!!!
İnsan neden hayatını bitirmek ister, neden kendini zora sokmayı bu kadar çok ister, niye, neden bilmiyorum...
O an bilincim yoktu..Birilerinin canını yakmayı istedim...Vicdan azabı vermek istedim..
Ben kendimi bilirim..Ben düşünmenin manasını, kendim için hep en iyilerini isteyebilen biriyim..Her cümlemin başında kendime hakim olduğumu, bazı şeylerin farkında olduğumu hep söylerim..Başım kararlarımndan hiç yanmamıştır, yanmaz.................
Anlatamadım...Sadece ağladım...Ve gidip ilaç aldım..Hepsi buydu..O arada ne beni sevenlerimi, ne ailemi, ne sevgilimi düşünmeye gücüm yoktu...
Herşey bitecekti..Herkes benden kurtulacaktı..
Kimse benim için iyilik yapamayacaktı..
Bitti!!Noktayı koyuyordum..
Olmadı..Etkilemedi..Yeniden ilaç içtim..Hayır yine olmadı, yine ölemedim..
Sonra tekrar..Dozajını artırarak..Ve oldu..Yollarda fenalaştım..
Söyleyin, hangi akıl tansiyonu 9 a 6 çıkmış birini tek başına 1 buçuk saat dışarda bekletir..!!
Ya birşey olsaydı bana, ya ölseydim..
Ne olacaktı???
Bunu düşünmeyen, ama bana nedense yardım etmek için yanıp tutuştuğunu söyleyen patronlarım tarafından bu duruma sürüklendim..
Bana yardım etmeye çalışan, bu insanlar değil, onların görüşmemi istemedikleri sizlerdiniz...Neye güveneyim..!!
Kimsenin kimseye yardımı olmazmış, ama patronlarım bana yardım etmeye çalıştılar..Bu şekildemi!!!
Gerçekten birşey olsaydı bana, suçu kim üzerine alırdı..Hiçkimse!!!
Olmaz böyle şey ya..Olmaz..Ben onlara emanetim..Onlara..!!!
Sırf yapmak zorunda olduğum, eğitimimin bir parçası olduğu için tamam...Ama gerisi sadece ben..Sadece kendim...
Kimseye eski güvenim kalmadığı gibi, onlarında bana güveni kalmadı..Suç kişiselleştirildi, bazı şeyleri ben söylemememe rağmen sanki ben yapmışım gibi..
Anlatılcak çok şey var..Ama yapmak istemiyorum..
Güç, takat falan kalmadı içimde..
Sessizce işime devam ederim..
Kırdıklarımı, kırdığımı düşündüklerimi tamir ederim..Ama kimseye köle olmaya niyetim yok..
Benim için hava çok hoş..
Ama yetti..Böyle insanlar için ölmeye değmiyormuş..Aptalın tekiyim ben...
Ben istediğim sürece..Ben düşündüğüm sürece, istediğim herkes kalır benimle..İstedikleri kadar yasaklasın çevremdeki insanlar iletişimlerimi..
Bitti!!!
Dirildim, toplandım, ayaktayım..........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder