"Okuldayım... önceden sınıfın en başında oturan ve cırcır konuşan ben
kendimi sınıfın en son sırasına cam kenarına vurdum.... içimde yaşadığım acıları
sen bile bilemezsin.... Bir şey yokmuş gibi davranıp herkesi kandırmaya
çalışıyorum ama kendimi bile kandıramazken onları nasıl kandırayım ki.....
etrafıma baktığım her şeyde; gülüşümde, konuşuşumda, yaptığım hareketlerde her
şeyde acı çekiyorum..... suç kimde bilmiyorum ama beni bu hale getiren
insanlardan nefret ediyorum ........ ve çoğu zaman sevimli çok konuşan dilimle
kendimi sevdirsem de bu kez pişman oluyorum......bir ceza hak ettim mi
bilmiyorum ama gerçekten yaptığım art niyetli bir şey görmüyorum ve buna inat
bir fatura kestiler, ödeyeceksin bedelini dediler... faturama da onu kestiler,
bana onsuz yaşayacaksın dediler, ödemek zorunda mıydım bilmiyorum ama mecburdum,
sonuçta ben istemesem bile o gidişiyle zaten faturayı ödetmeye başlatmıştı
bana.......her saniye her nefes alış verişimde canım acıyor, içimdeki yaranın
sızısını durduramıyorum.... en çok üzüldüğüm benle beraber oda yansın diye
düşünüyordum ama yanıldığımı anladım, meğerse oda onlarla bir olmuş beni
yakıyormuş ama ben o yüzünü görememiştim onun, fakat şuan o kadar pişmanım
kii..... o yüzünü gördükten sonra o kadar yıkıldım kii...... hayatına girdiğim
ve onu her şeyim sandığım için lanet ediyorum kendime, neden diyorum neden
yine kendi kendine bir masala girdin...... neden herkesi birer masal kahramanı
zannedip onlara gereksiz değeri verdin......cevabını bulamıyorum.....ve hala onu
düşünüyorum, artık gereksiz biliyorum ama dedim ya bazen gereksizde olsa
yapıyorum işte............. önceden onla dinlediğim şarkılara vurdum kendimi
ağlamaklı gözlerimle yatağımın bir köşesinde sızıp kalana kadar dinliyorum ve
deliler gibi hala seni sevdiğim söyleyerek ağlıyorum… nasıl canım acıyor
bilmezsin.. girdiğim karanlık ve çıkmaz sokaktan biran önce çıkmak için
çabalıyorum..... .eskisi gibi beni kurtaracak ellerini aramıyorum ve artık
aramıcamda...... insanlar bir şeylerin bedelini hak etmese de muhakkak ödüyor
belki şuan rahatsın ama biliyorum acın büyük olacak ama bu sefer o acıyı senle
paylaşacak küçücük aşkın olmayacakkkk......................."
Hande Karan...
Biraz daha zaman gerek belkide...
Herşeyin bir zamanı vardır..Herşeyin bir geçiş vakti...
Biraz daha zaman belkide handecim..Biliyorum kolay olmadığını, biliyorum herşeyin lafla sözle işleyemeyeceğini ama biraz daha sabır..
Gücüne inandığım sayılı insanlardan biriysen..Biliyorum ben...Kimse yaptıklarının ödülünü almadan ölmez...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder