UZUN EŞEK MESAİSİ...

Amacımızın aslında uzun eşek oynamak felan değildi bugün. Amacımız, ebesinin nikahındaki çalışma atolyesine gidip alçı dökmekti. Normal insanlar bir birini görünce selamlaşır hal hatır sorar. Ama biz normal miyiz? Atolyede tanıdık arkadaşları görür görmez, layn altı kişi bulun mına goyim uzun eşek oynuyacazla direk lafa girildi. Tüm bu olanlar sınıf arkadaşım antalyalı'nın başının altından çıktı. Geçen senelerde de uzun eşek oynamış, tahminim o günlerden kalma bir beyin hasarı kalmış kendinde. Neyse araya araya uzun eşek takımını kurduk. Tanıdıklarımız da ev arkadaşlarım peh. Ben zayıf olduğum için en ön sıraya geçtim tabii. Ama işler mi be. Herifler füze gibi. Ayak, bel veya kolumun kırılmadığı için şanslıyım. Laf aramızda ilk atlayışımda hamlıktan olsa gerek eşekden düştüm. Hiç yakıştıramadım kendime.

Biz birbirimizin üstüne zıplarken etrafta cep telefonuyla bizi çekenler de vardı. Tahminim gece yatarken bakıp bakıp gülecekler.

Kol sürtülmesi, boyun zedelenmesi, ayak burkulması en önemlisi bel incilmesi gibi şeyler hafiften oldu ama hafiften. Bunlarda oyun oynarken aklımda kalan komik tepkiler,

Antalyalı- Ya mına koyim nerenle atlıyon sen, nerenle atlıyon, g.tünün kemiği çat diye belime vurdu, nasıl atlayıştır bu mına koyim ya!

Yastık- Yavaş olun lan ahhh testestoranlarım.

Erzurumlu- Ah müdür belimi tırmıklama lan atlarken, yırtın yırttın, bak ya nasıl tırmıklıyo mına kodum.

Trabzonlu: Senin kafanın ne işi var lan ben atlarken orda, kafan çıkdı birden ben napıyım lan!

Ordulu: Yav niye çift diye bağırıyon mına koyim senin ya ben tek diycektim yat! ezecekler şimdi gene yat!

Daha daha neler. Güzel oyundu, güzel vakit geçirdik, çocukluk yıllarımızı hatırladık, düştük, kaltık, tartıştık, güldük, kazasız belasız bir uzun eşek oyununu daha sonlandırdık. Daha nice uzun eşek oyunlarına...