"İçimden şehirler geçiyor, her durakta duruyor, inmiyorsun(F.D.)" dedim durdum günlerdir. En sonunda bilmemkaçıncı durakta depiği bastım sana şehzadem. Mutluyum, huzurluyum...ama...
Ben eskiden biten aşkların ardından günlerce yas tutar, bunalımlara girer (asla çıkamaz!), hayatımı mahfeder, tek bir isim üzerinde tülü türlü anıyı biriktirip, sonra o anılardan yeniden depresyonlar üretir, kendimi yerdim. Bahçekapısı, nezaketsiz, hayvanoğlu hayvanımı sevdim ben, çok sevdim... Ama ben...ben kırıldım, canım yandı, içim parçalandı. Belki yine çıkamayacağım bunalımlara gireceğim. Belki yine ellerim çok üşüyecek Bursa sokaklarını tavaf ederken, göle nazır sigara içerken, yada onun gözlerinden bir tutam görüp, elimi göğsüme götürdüğümde... Kodumun dünyasından adaletli yer yok, bu ülkede rahat huzur yok hiç kimseye. Bizi ayıran bu ülkedeki açlık sınırı, işsizlik problemi, görüş farklılığı oldu desem?
Onuda geçtim şimdi... Güvenilen dağlara, kızıp surata telefon kapatmak gibi yalnızca, sadece ufacık bir nedenden kar yağıp, yıllarca biriktirilen güvenler sarsılabiliyormuş. Boşuna bahçekapısı değil işte! Artık güvenmiyorum erkek milletine. Afedersiniz çıkıntısı olan kimseyle muhattap olmak istemiyorum. Başıma ne geldiyse erkek milletinden geldi. Kahretsin!
Telafisi kalmamış bir aşka son noktayı koymuş ben, iki kadeh şarapta sarhoş olmuş ben, boş mendiller...boşaltılmış mendil kutuları.... İçi dağılmış, dışı dik kalmış kumrall var karşında. Son halim bu. Nötr. Acımasız ben. Böhühühühüh!
Her yerde onu anlatıyorum. En sonunada hayvan kelimesini ekliyorum. Çok manyak bi haldeyim lan! Sen 15 ay asker yolu bekle, bi kere bile aldatma, yalan söyleme, o aldatsın, sövsün-saysın, her özgürlüğüne, görüşüne, adımlarına, zıçtığın b.ka kadar müdahale etsin, ay bide haklı olsun. Hayvanoğlu eşşek herifin damadı, Allahın cezası panda kılıklı öküz! İçimden okyanuslar akıyor argadaşım. Perişanımmm şinciiiik, mutlu oldunmu? Geber emi! Dipteyim, sondayım, depresyondayım!
İlişkiye kapalıyız, lütfen asırlar sonra tekrar deneyiniz, belki yanıt alırsınız. (Kemiklerimden)
Ablam bir cümle kurdu bu ayrılığın üzerine mest oldum. Kızın plan kurmasına bile gerek kalmadı, biz kendi kendimize ayrıldık. Yaşasın tüm ablalar ve onları inatla dinlemeyen kız kardeşlerii!
-Kumrallcıım, valla üzülmek isterdim, acına ortak olmak isterdim ama içimden gelmiyor be kardeşcaazım... (Abla senin bu açık sözlülüğüne hastayım)
Arkadan eniştemin sesi duyuluyor.
-Kandırır o çocuk kumrallı yine. Kadınlar böyle işte... (Ühühüühhhüüüü)
Annem daha sana hayırlı bir haberim var dediğimde anladı. 6. hisse bak abi ya! Yada zaten sevineceği en baş haber bu! Üşenmese lokma dökecek hayrına. Sanki okul bitti mezun oldum anasını satayım.
Bu masalda burda bitti. Kalan sağlar benimdir. Bi sağ kalan benim, oda bir tarafım iptal.
***
Koşmak isterdim.
Dağ bayır dinlemeden koşmak
Ayaklarım yalın ve biraz mavi,
Gökyüzü, deniz
Sanki koşarsam kusacak gibiyim sıkıntılarımı,
Sanki bitecek gibi,
Kimler geçti içimden, kimler uğradı bu bir garip hana,
Yıkıldı duvarlarım, altında kalmamak uğruna bıraktım kolumu bacağımı,
Sıcağı sıcağına yok acı, yok ihtiras, yok sıkıntı,
Ya gece olursa, ya gün hiç doğmazsa... (Kumrall 09')
***
Bugün çok soğuktu hava. Donuyorum. İçim yanarken, bütün organlarımın donduğunu hissediyorum. Şimdi içtiğim şaraptan mı, kadehin camından mı, yoksa derdimden mi bilinmez, avuçlarımın içi yangın yeri. Komünist duygularım, isyan bayraklarım, kadın duruşlarım, savunma mekanizmalarımın tamamı taarruza geçti. Ayağımı camdan atsam uçacak gibiyim. İstediğimde bu ya, özgürlük...
Ben şimdi nasıl, neyle seveceğim, içimdeki kadını, dişi kişiyi tekrar nasıl uyandıracağım. Oysaki o şimdi derin ve kabus dolu bi uykuda. Ve ben onu şimdiden özledim.
Keşke hiç ayılmasam...Hep sarhoş kalıp, acıyı hissetmesem. Kadın sarhoşluğu benimki, sadece gülüşler eşliğinde...Ve nefes bile alamayacak kadar küçük bir odada...
Söz ver kadınım, söz ver....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder