Bu sessizlik...
Bu kara çığlık...
Bu saçma kurgu...
Her seferinde bir tarafım eksik kalıyor.
Bende farkındayım olup bitenin.
Hızlıca yürüdüm. Kaçıyor gibiydim. Korkunç bir buhrandan kaçıyor gibi..
Yinede yerine sevememek gibi salak saçma bir duygula koştum sahile. Arkamdan bağıran seslere hiç aldırmadım. Hani hayallerimiz vardı, hatırlıyormusun? O sahilde birbirimize sarılarak yürüyecek, üşüdüğümüzde biraz durup birer demli çay içecektik. Şimdi sensiz yürüyorum. Kahkahalarımın ardında binlerce yağmur saklı. Korkuyorum sevgilim. Başka bir adamla o sahili dolaşmaktan korktuğum gibi korkuyorum.
Eksik kaldım. Çok hata affetmeme, çok çaba göstermeme rağmen eksik kaldım. Bu kadar gülme diye azarlardın beni. Kahkahalarım duyulsun istemezdin. Gizli yaşadık biz hep. Şimdi seni çok özlüyorum. Bu kelimeler nasıl ifade edilir bilmiyorum ama çok özlüyorum seni. Neden bizdik ayrılan, kadere kurban giden, sevemeyen...
Keşke dur deseydim sana. Biraz bekleseydim keşke ve yine affetseydim. Birçoğuna göre ben salağın tekide olsam seni sevmem bana yeterdi. Ama olmadı işte.
Şairane olamıyorum bu gece...
Son kez görüp, son kez sarılabilseydim sana, o zaman inan çok mutlu ayrılırdım senden.
Yaram çok taze..
Ve kimsenin onarmasını istemiyorum...
Sen olsaydın, sen, benimle olsaydın, yine toparlanırdım kendi kendime ben...
Şimdi çalan hiç bir melodiye kulak veremiyorum...
Umursamıyorum...
Yerine sevebilirsem birgün, inanki bu benim için milat olacak..
Ve yine yerine sevemediğim için bu haldeyim...
Beni affet sevgilim...
Çok içim acıyor, ama yapamıyorum...
Sensiz nefes bile alamıyorum ben artık...
Gitmeseydin...
Bırakmasaydın beni böyle keşke...
Keşke...
Sahil kenarına oturdum. Hüngür hüngür ağladım. Kendimden nefret ediyorum. Benim elim sadece senin eline değecekti.
Sen..Üzülme olurmu?
Ben seni çok sevdim...
Senden çoooook uzaktayım şimdi.
Değişmedim...
O sahil bana dar geldi. Gökyüzüne dönüp, haykırdım adını. Seni sevdiğimi, senden başka kimseyi sevemeyeceğimi.
İçim çok daraldı sevgilim.
Sensiz nefes bile alamadım. Ağlıyorum, hala ağlıyorum, hep ağlayacağım.
Bir gün sen çok uzaklarda olsanda, geri dönüş yolların kapansada...
Ben seni çok sevdim..
Sen beni hiç sevmemiş olsanda....
Bağlılık,miyad,itaat etmek bu üç zor fiili gerçekleştirmenin en şaşalı yolu
dervişin mürşidine sunduğu bir zarftır.Boş bir kağıt bir kalem birde silgi,
kağıt ömür demek kalemle silgi ise benim hayatımı sen yazarsın sen silersin
demek ben hiçim, azametin karşısında aciziyetimin bilincindeyim sen ne yazarsan güzelsen neyi silersen güzel demek, istediğin gibi yaşat istediğin gibi öldür demek....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder