Orda kal... Hep aynı şekilde...

Bu gece içimden gelen şeyler çok değişik.
Hani büyük acılar oluşmuştur insanda.. Sonra acılar biraz biraz küçülürler... Bi anda hiç beklenmedik bir şekilde mutluluk sinyallerini küçük küçük vermeye başlar...
O anda bitti kafamda bazıları... Ve belki de çok aniydi benim için... Başta asla olmaz gözüyle bakmama rağmen, şimdi nedense pozitifim. Hiç bir zaman çok sevemeyeceğimi bilsemde...

Bugün çok iyiyim.. Bugün aşırı mutluyum.. Ne o, nede aldatılmam beni üzüyor artık... Maziye gömüyorum.. Ve orada kalması için devamlı dua ediyorum...

Bugün yoğun bir telefon sesiyle uyandım... Arayan annem...
"hadi kalk" diyor. "ben geliyorum.."
Canım annem... Evimi temizler, karnımı doyurur, çamaşırlarımı yıkar, gece biraz koynunda uyutur...
Sonra gider...
Annem iyidir... Severim onu... Ama göstermesemde, inkar etsemde hep, babamı daha çok severim...
Akşam eve gelir, önce yüzünü yıkar... Alın teri akar lavabodan... Akışını duyar gibi olurum taa kendi odamdan...
Sonra açar rakısını... Mis gibi anason kokusu yayılır eve...
İçkisinden çok kavga etmiş olsakta severiz biz o kokuyu... Bende çok severim...

Bugün iyiyim... Annem gelirken o kokuyu getiremedi bana ama....Yinede iyi...

Sevmiyorum çocuk sesini ben...
Ben huzur kokan sesleri seviyorum...
Babamın ben geldim sesini, annemin kuran okuyuşunu, en çokta yeğenimin agucuğunu :)
Ben en çok mehtap rengini severim...
Ve güneşin batışını...
Bütün huzursuzlukların karanlığa gömülüşünü...
Bana onu hatırlatanları... Mavi kıvamlı gözleri...Sarı saçları...

İyiyim...
Bu gece oturup sabaha dek, güneşin doğuşunu seyredesim var...
Biraz onunla, biraz onsuz..
Var olsun, ama sessiz kalsın...
Öylece izleyelim...
Ben başımı onun omzuna yaslayayım...Yada uzanayım dizlerine...
Öylece izleyelim...
Orda kal... Hep aynı şekilde...