Saflığımla her türlü barışığım*

*Bir an önce paranoyalarımdan kurtulmam gerek!
Bunun anlamı nedir sayın okurum? Şöyle açıklayayım. Bir süredir doğalgaz kombimiz nedensiz bir şekilde geç ateşlemeden kaynaklanan, bomba etkisine sahip bir ses çıkarıyor. Buna mukabil, ben bir süredir mutfağa giremiyorum. Girsemde hemen çıkıyorum.
Geçenlerde akşamüstü travmam hat safhalara ulaşınca, babam eve doğalgaz tamirlerine bakan bir çocuk yolladı. Çocuk, çocuk değil mübarek taşşşş.... Allahım o nasıl benim tarzım bir herif anlatamam. Neyse ablam olacak psikolojik manyak, beni sürekli mutfağa yolluyor, azıcık adamın karşısına çık, işte görün falan diye... Güya beni ona ayarlayacak ayak üstü. Kurban olurum. Taş gibi adam. Bi kendime bi adama bakıyorum. İkimizi yan yana düşününce libidolarıma kurban oluyorum. Adam sorunumuzu halledip gitti belli bir süre sonra. Annem adamın evli olduğunu söyledi!! Çocuğuda varmış. Allah belasını versin kaderimin.
Bu arada soba üç gün patlamadı, dördüncü gün yine eski haline geçti. Mutfak bana dar, ben mutfağa geniş... Her kombi çalıştığında aha şimdi ölücez lan! sirenlerim çalmaya başlıyor. Son zamanlarda aşırı paranoyak ve takıntılı oldum. Nedenini bilmiyorum ama bu kadar şeyin içinde çok normal galiba.

*Alışverişten nefret eden tek kadınım.
Geçenlerde annem, ablam, ben üçlüsü anatoliuma gittik. 3-5 ünlü mağazayı birleştirmişler, al sana çılgınlık sahası. O kadar kadını başka yerde, aynı tavırlar içinde görmeniz mümkün değil. Kocalardaki surat ifadesi hep aynı. Hepsi titriyor. Ya alalım hayatım derlerse diye.
İkeaya bittim ama. O ne rezil biryer öyle! İç mimarlık ölecek bunlar yüzünden. Ucuz gel gel reklamları tamamen palavra. Bir kıçıkırık banyo dolabına 1500 lira verilirmi? Ben vermem abi! Evi komple değiştirsen 100 bin liradan aşağı çıkamazsın ordan. Bi yatak gördüm 5 bin lira. Bide yatak ufacık. Ben tek başıma çift kişilik yatağa sığamıyorum lan! Tabi birde içine şerit yol yapmışlar. Girişten girip 3 kilometre yürümeden çıkamıyorsun. Maksad herşeyi gör! Göremiyorumki. Herşey çok basit. Bildiğin yatak, dolap falan... Bir sandalye 500 lira. Şaka gibiler. Tabi anamla sevgili ablam bol bol baktılar. Tam iki saat dolaştık. Hiç birşey almadan çıktık.
Yemek yiyelim dedik, iyi güzel. Köfte aldık. Aaaa pardon! Onlar küçük, sevimli, şekermi şeker 10 adet köfteciklerdi. İşletmeci basmış soyayı basmış soyayı, abicim o ne rezalet birşey öyle! Verdiğim 7 liraya lanet ettim. Karnın doyuyor ama, kimyasallarla doyuyorsun resmen.
Sonra leroy merlini gezdik. Nispeten daha ucuz ve daha iyiydi. En azından çıkışı aramıyorsun.
Neyse, bunlar alışveriş tuzağı mirim. Düşme bunlara.
Ablamla asla ve asla alışverişe çıkılmaz. Ben ne kadar sinirimi saçımdan çıkarıyorsam, oda banknotlardan çıkarıyor. İnsan herşeye tek tek bakar mı? O bakar. Baktıda. Belki elli kere gördüğü nesneyi tekrar hayretle izledi. Çok sevindi falan. Eğer biryerde, iricene, sarı saçlı, yanında kendisine benzeyen genç ve evli bir tip görüyorsan, ve o evli tip herşeye bakarken, o sarışın saf, arkada sıkılgan bir tavırla dikiliyorsa, o kız benim! Hemen gel sarıl bana, beni ordan kurtar. Ne olursun!
Yarın sinemaya gideceğiz birlikte. Bakalım neler olacak...

*Bu gece Burcu'mla uzun bir sohbette bulunduk. Geçen sene yaşadıklarım yüzünden adımın nasıl çıktığını anlattı bana. Şaşırdım, üzüldüm, biraz kızdım kendime.
Geçmişi silmenin tek yolu geçmişi terk etmek değil, geçmişe sırıtabilmektir. "Hassieee len geçmiş zirzopu" diyebilmektir dostum. Bunu anladım bugün. Geçmişimi terk edemiyorum ben. Geçmişimdeki hatalarla yaşamaya alışıyorum yavaş yavaş.
Benden size günün armağanı, amanın minnoş :)