Yılbaşı beni hiç sevmedi!

Biraz sonra buz kalibi halini alacağımdan eminim. Yarım saattir sayfayı çevirip duruyorum, ne yazsam, nerden yazsam, neresinden tutsam diye ıkınıp sıkınıyorum. En iyisi yılbaşından başlamak..

*Yılbaşından bir önceki akşam karanlık işler çevirdim. Hastayım, çok psikopatım aman elleşmeyin. Bazen salaklığımdan konu açılınca anlıyorum ki sen istediğin kadar ıkın, sıkın, iyilik meleği ol, hatta ve kat'a Müthiş bir insan ol, kusursuz ol, başa gelecek olan illaki gelir arkadaşım...
İşte tam bu noktada salak diyorlar bana. Len senin hiçmi işin kalmadı milletin her haltına koşturursun, dişi ağrır, kıçı ağrır, başı ağrır, kendini asar keser koştur koştur deli olursun? Yahuu bu dünyada iyilikten anlayan, değer kıymet bilen kaç tane insanevladı kalmışkine?
Neyi kastedmekteyim? Sağlam sandığım dostluklarımdan......
Burda pek bu mevzuların tadı olmuyor ama, içimde patlamasın değilmi?
Kardeşim sandığım iki erkek arkadaşım vardı. Belli aralıklarda ikiside buruttu kaçtı. Hatta ikisi ilede çatır çatır kavga ettim, ettim etmesinede, şimdi şöyle bir baktım ki olan bana olmuş.
30 aralığı 31 aralığa bağlayan gece çok pis kendimi kaybettim. Hastanelere düşecek kadar...
Bu ara yine çok güzel, çok sağlam sinir krizleri geçiriyorum, bu konuda üzerime tanımıyorum!
Ha oluyor olan ama kazandığım birşey olmuyor, aksine kendimi yine çok kötü kaybediyorum. Depresyon illetim, biricik melankoli dostum, beni intiharın eşiğine sürükleyen, ama sadece girişim dışında bir şey yaptırtamayan, çok sevgili depresyonum. İlaçlarım, hastalıklarım, huzurum, dostluklarım, gidenlerim, kalanlarım, kazandıklarım, kaybettiklerim ve yinede, inadına ayakta kalabilmeyi başarmış bir ben. Bravo bana!
Neyse işte, soruna girmiyorum cingar çıkmasın diye. Sonra birde, bunca sapıtık olayın, b.ka batmış hayatımın birazcık daha fazla adrenaline ihtiyacı yok. Böyle iyiyim.
Son olarak ne diyebilirim: Kumrall akıllı kızdır. Kumrallın hiç kimseyle zoru yoktur. Kimseye kolay kolay harlamaz canı yanmadıkça. Kimse için ölse kötü şeyler kullanmaz. Onun huyu, yapısı bu... İlla ki sevgi tomurcukları açacak etrafında. Hihuhoho!!


*Buna oranla 31 Aralığın ilk dakikaları gergin geçti işte, az daha sıksam yeni yıla, hastanede, hemşireler ve bet suratlı doktorlar eşliğinde girebilirdim.
Öğle üstü, akşama doğru olan (ne denebilir o saatler için bilemiyorum) saatlerde göl kenarından yengeç yürüyüşü yapan bir ben vardı. Kulağımda bangırdayan isyan şarkıları ile. Sükuta uğramıştım. Çok zevkliydi. Burnum ve kulaklarım donmaya başlamıştı, yanaklarımı ve dudaklarımı hiç hissetmiyordum. Neymiş, hoşgeldin meri krismısmış! Ne krismısı lan, bende krismıs yapacak halmi kalmış. Suratımdan asalet akıyordu bariz.
Yinede arada yalancıktan gülümsemeye çalışıyordum. Umutsuzca bankamatiğe doğru tam 45 dakika donarak yürüdüm.
Bizim ev arkadaşı olacak umutsuz vakanın abisi, len, hoşt, gızlar, açlar, bitarafınız dondu demiiii, hadi sevinin size para yolladım diyince, hem sinirlerimde ani bir gerilme (herif normal konuşsa amenna) hemde bizim uygunsuz hatuna sarılma ihtiyacını hissettim.
Canlı müzik yapacağını söyleyen bir kafede aldık soluğu, Alicimde vardı (yazık len çocuğa!)... Karşımızda bir org (yok abartmıyorum gerçekten orgtu), bekliyoruz assolist çıkacak, patlatacak ümit besenden nikah masasını ümidi ile...Olmadı, o şarkıyı patlatana kadar biz sıkıntıdan patladık, çıktık gittik.
Nitekim evlerimize dağılıp, gecenin ilerleyen saatlerinde içmek için konuşlandık. Bizim, bizi kocasından deli gibi kıskanan komşuceyzimiz, evine içmeye çağırdı(!)
Ehe ehe, şaşkınım hala zaten, biz o eve girip içtik. Deli gibi içtik, sığır gibi, dana gibi, küçük birer öküz gibi içtik. Şarabın, biranın dibini gördük. Eh, vücudumdan milyarlarca ilaç hücresi akarken yarım şişe şarap içersen nolur? (şarap 1 litre idi) Ya ölürsün, yada benim gibi bünyen sağlam çıkar, pilot olursun, uçtuğunu sanırsın, salak salak gülersin :)))
Saat 4 sularına kadar abiyle siyaset konuştum, bir ara ağız burun kaymıştı, kaymıştım, kaymıştıııık(!) evime çıkmayı akıl ettim. Allah affeylesin, çıkıp telefonuma işbankasının internet şubesinden kontör yükleyip, sözlüm kişisine 50 kontör atıp, seni seviyorum aşkıoouuummm mesajını gönderip öyle uyudum. Bunları hatırlıyorum.
Gerisi sır olarak kalacak bende. Küçük çocuklar gibi ağladığımı hatırlıyorum yatakta, hani böyle dudak büzülür, hıçkırık tutar falan. Yatağın içinde arkadaşıma belli etmemek adına çok çabaladım. Oda sızdığı için çakmadı, çaksaydı bitanede bana çakardı, adım gibi eminim.
Bunu malum şekilde almayın. Dostum kaybolmuş, sırra kadem basmış, kazığın alasını sokmuş diye değildi ağlamam. Soğuktu, üşüyordum, halim haraptı, çok içmiştim, hadi yılbaşı falan ama ben tadında bırakırdım herşeyi, tadında bırakmamam son olaydandı...
Yılbaşınada üşüyerek girdim, demekki çok üşüyeceğim bu yıl!

*Bugün için söylenecek çok az şey var aslında. İçimde acı var, biraz mahzunlaştım, suskunlaştım, dikkatli bakmaya başladım. Çevremde kalanlar ve gidenler arasında seçim yapmaya çalıştım.
Başım çok ağrıdı, ev yine buzgibiydi, şuan bile buz tutuyorum.
Sözlüm kişisini çok özledim. Şafak 45 oldu.
Vesaire...
Biliyorum saçmalık olduğunu, gülmem lazım, çatlak olan kumral olmam lazım. Ortaya beni, gerçek beni çıkartıp hiiiç umursamamam gerekiyor. Yazıkki yapamıyorum. Bu kadar sorumsuz bir insan olmadığımın bilincindeyim.
Biliyorum arkadaş, bir gün gerçek olacak düşümdeki. Yaşlandığımda bana sabunlukta yardımcı olacak, makyajlı, buruş buruş ama sevgi dolu bir kız arkadaş grubum olacak. Yetinmeye çalışıyorum.
Sanırım bundan bir 40 yıl sonra (Allah ömür versinde yaşayalım inşallah) bugünleri çekiştirip, ah bir zamanlar şu vardı, bu vardı, şöyle olmuştu, böyle üzülmüştüm, böyle güzel zamanlar geçirmiştim diye yad edeceğim.
Hayata karşı güvenimi ve inancımı yitirmemem adına!
Hey dünya, sen beni sevmiyor olabilirsin, ama ben seni çok seviyorum, seni bana herşeyiyle verene çok minnetarım.
Arada sphagettinin üzerine acı sos iyidir! ;)