Dizi sevmem...Hatta hiç öyle oturup, bir elimde çekirdek, öbür elimde çayla izlemişliğim yoktur...Bir gençlik dizisi var, kavak yelleri....Sadece fırsat buldukça onu izlerim internetten o kadar...
Eh bizim hatunlar hiç birşeyi kaçırmıyorlar :)
Ablamın sürekli söylediği "yol arkadaşım" dizisine internetten bir bakayım dedim...Çağan ırmak'ın yaptığı bu dizi, ki kendisine hastayımdır, çok hoşuma gitti ve koyuldum izlemeye...
Hikayesinden çıkarılacak çok şey var açıkçası...
İnsan gider...Gitmeyi seçer...Şehri sonsuza kadar terketmek ister....Ama neden? Biraz durup düşünmek gerekiyor...
Aldatılmışsınızdır...Hayatta tutunduğunuz, tutunmaya çalıştığınız bütün insanlar size oyun oynamıştır...Bir yol arkadaşınız varsa gitmek zor olur...Ama başarmak daha kolaydır....
Ya yol arkadaşınız yoksa...?
Ya bu hayatta tamamen yalnızsanız...
Ya artık durulmuyorsa buralarda...
Acı değilmi? Tek başınıza kocaman bir hayata savaş açacaksınız...
Defalarca gitmeyi deneyen biri olarak söylüyorum...Alışmak, alışmaya çalışmak, savaşmak hayatla, gerçekten zor...
Sonunda geri dönüyorsunuz ait olduğunuz yere...
Çünkü çok iyi biliyorsunuz tek başınıza yapamayacağınızı...
Gerçekten yürekli olmak gerekiyor bu noktada...
Kokusunu taşıdığınız, sarılıp bütün huzurunuzu, yada huzursuzluğunuzu paylaşabileceğiniz biri yoksa....denemeyin....
Bırakın hayat sizi boğsun...Yada dikilin hayatın karşısına bütün gücünüzle...Elbette vardır bunu yapabilecek birileri...
Özetle, giderken gözlerinizi raylara dikip, tir tir titreyip, içiniz geride kalmışsa dönün...Devam etmeyin o yola...
Kendinize acı çektirmeyin...
Yapılabilecek fazla birşey yoktur...
Gitseniz bile dönersiniz.........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder