Düğün mevsimindeyiz ve ben kafayı hoplattım

Her yaz olur bu bana. Düğün mevsimi gelip çattığında her gün kriz kriz üstüne, bende bir bütün gelinleri gebertme isteği, bütün damatlarda sevgili bakçekapısıkılıklımı görme hevesi, sonra asla evlenemeyeceğimizi düşünüp lanet okuma faslı...
Ama evlenemeyeceğimizi sürekli düşünüp, ben ona varmam tavrımı ekleyip, gün kına gecesine gelince, gelinle damat salona girip dans ettiğinde bende ipler kopuyor. Hemen mesaj atıyorum. Bıraksalar yıldırım nikahı kıyarım adama. Sonra eve dönünce o hırs kaybolur. Allah belanı versin moduna geri dönerim hemen.
Bu akşamda sevgili alkolizm babamın patronun kızının kınası vardı. Ben doğdum doğalı aynı arabada şöfördür benim babam. Kızıda çok severiz, ailesinide. Aramızda müthiş bir bağ var hepsiyle.
Kumrall saatler öncesinden hazırlanmaya başlar. En güzel cicilerini giyer. Saçlarını başlarını maşalar. Makyajını suratına löpçük gibi yapıştırır. Düğüne uçar. Ama gelinle damat sahneye girince bütün geberikliğiyle, başlar ağlamaya saklı saklı. Derki; "Ulan bahçekapısı, allah seni nasıl biliyorsa öyle yapsın. Şu kadarcık olamadık. Hayatımın içine zıçtın. Ühüüü" Tabi ortada bir bahçekapısı bile yoktur. Değil evlenmek, adam karnını zor doyuruyordur zaten. Kumrall'ı dışında herkesle bir planı vardır o hayvanın. Ama Kumrall'la asla yoktur. Adam her düğün akşamı bir şekilde arazidir. Mesajları duymaz, ya uyur, ya sevgili kayınvalideyle sohbettedir duymamıştır...
Ben yılmam, bende o göz yok. Eğer o orangotanla evlenirsem, sırf düğünde millete hava atmak için evlenirim, bu böyle biline. Yoksa onunla 5 seneden fazla evli kalabileceğimi sanmam. İnsanın iflahını kurutur böyleleri. Evlenmesem hadi, lan bu saatten sonra bana alıcı gözle bakacak, sonra alacak bir adam varsa ben göremiyorum. Görsem belki saha değiştiricem, yeni maçlara bakıcam, ama ııı ıh. Ya bende bir sorun var ya adamlarda. Adaletine sıçtığımın dünyası. Ben ne körpe, ne fıstık bir kızdım. Beni bu böyle amele yaptı.
Türk düğün kültürünede hayranım açıkçası. Herkes kılık değiştiriyor. Hele hele biraz elit bir düğünse yaptın işi. O diskolardan barlardan çıkamayan karılar varya, onların topu, o abiye kıyafetlerinin altından gizli kalmış bir mahalle gülünü fışkırtır. "Abe kaynana, ne yaptın?" eşliğinde bir roman havası patlatırlarki, onlar görülmeye değerlerdir. Hepsi kendini sahneye atar. Suratlarında ne kadar boya varsa akıtana kadar tepinirler. Şaşırırsın. "La bunlar ne zamandır oyun havası biliyorlardı?" diye şekilden şekle girersin izlerken.
Artık o bildiğimiz kınaları bile üstün ikram anlayışıyla hayata sokan işletmecilerle gurur duyuyorum ayrıca. Bir mönü vardı akıllara ziyan. Kına lan bu?
Her neyse. Ben oynamayı sevmem. İçimde zıplayan bir şey olsada, ben o masaya kakılırım genelde. Nedenini hala çözemedim.
Keşke aile kurma tutkum bu kadar yoğun olmasaydıda düğünlere bu kadar takılı kalmasaydım. Doğru insanla evlenip doğru bir evlilik kurabileceğime nedense inanmıyorum. Bununda nedenini bilmiyorum. Aşka mı güvenmiyorum, kendime mi, bilemiyorum. Bildiğim, artık herşeyden korkuyorum. Düğünlerden korkuyorum, gelin görmekten korkuyorum. Çünkü ilişkimin nereye gittiğini bilmiyorum. Evleneceğim günü bekleyen tonla insan var bahçekapısı kılıklımla, ama ben öylece bakıyorum.
Kararlar... Kararlar...
Boşanmakta evlenmek kadar kolaymıdır acaba? Ya yapamazsam, ya hayatımı düzeltiyim derken daha beter olursam?
Ahhhh....
Çok gençken, çok kötü örnekler gördüm.
Keşke herşey biraz daha düzgün olabilseydi.
Merak ediyorum, acaba evlenipte yıllarca mükemmel kalabilen, birbirini yıpratmamış çiftler var mıdır gerçekten?
Bu sorgulamam acaba ne zaman son bulur?
En güzeli uyumak galiba...

Benden size düğün mevsimine hediye olsun buda...E hadi ben gider, tattiiiii....

İzmirli taylan -kaynana | izlesene.com