Nerde kaldık...

Ne demiştik...İyiler her zaman için kazanır...Eninde sonunda....
Bazen öyle insanlar görürsünki, yaşamaktan nefret edersin...Bir sabah uyandığında hepsi gitmiş olur....
Cazgırlık insan doğası değildir...Cazgırlık temelden gelen bir yapı değildir...Sonradan da eklenmez...Tamamen ruh haliyle alakalı birşeydir...
Mutluluğu parayla satın alanlar, sadece öyle görünebilmekle yetinirler...
Diplere inelim....
Özümde kimim?...Neyle yaşıyorum?...Hayat amacım nedir?...
Bundan önce ne yaptım?...Bundan sonra ne yapacağım?...
Bunların cevapları vardır...Önemli olan, bulabilmektir....
Bütün yaralar geçmeye mahkumdur...Ama her yaranın izi kalır..
İzi kalan yaralar, görüldükçe acıtmaya devam eder...
Söz ağızdan bir kere çıkar, telafisi yoktur...

Konuşmayı maharet sayıp, konuştuklarını bilmeyenlere değildir, bitmek bilmeyen anlamsız bakışlar...."Ne yapıyorki?" diye sormaya başlarsın bir zaman sonra...
Bitmek bilmeyen ağızdan çıkanları kulakların duymaması ne kadar acı...!
Bulunulan ortamı zindan etme çabaları???
Kime yarar...Bana, bize, bizlere....
Herkes rahat nefes alır, kimileri yatağında belirsiz uykusuzluklar yaşamaya başlar...
Vicdanın sesi uzaklardan gelir...Duymayı, konuşmaktan aciz bişey sananların kulakları bile duymaya başlar....
Küçüktür, ama çok etkilidir...
Birden aynalarda gerçekler görülmeye başlamıştır....
Bilinmesi gereken, dünyada herkes aynı kapta kavrulur...Kimisi diğerinin yağına bulanır, kimisini diğerinin yağı yakar....Gerçek olan bu kap, ufak bir kaptır..Bir gün herkes herkesin birşeyine muhtaç olabilir...
Zaman o kadar kısaki....
Ne yaptığından çok, ne dediğin bile önemli olabilir bazen...
Maskeler düşmek içindir...
Dobralığın arkasında binlerce tilki dönebilir....
Yeterki o tilkileri göstermeyin, oyununuz hep devam etsin...
Saygılarımla....