Huzur, huzur ve huzur....

Hayatım boyunca yaşadığım en güzel ve en huzurlu şeydi...
En sevdiğim adamda bile böylesine bir huzur bulmadım ben yemin ederim. En çok sevdiğim adam dahi beni bi kez kucağına yatırıp saçlarımı okşamadı... Hiç yapmadı. Saçlarıma dokunmazdı bile....
Bu başkaydı. Adını ben bile koyamazken, anlam aramıyorum. Bi adı olsun diye kendimi yırtmıyorum şuan. Koyverdim gitsin yani.
Yaşadığım en güzel, en anlamlı zamanlardı o bir kaç saat. Birinin yanında gerçekten huzur bulmayalı o kadar zaman olmuşki!
Kalkıp gitsede, arkasına bakmasa da, huzurdu o. Gerçek bir huzurdu... Sırf bu yüzden hayatım boyunca unutamayacağım o parfüm kokusunu...O parfüm kokusunda, hayatım boyunca bir defa bile bulamadığım huzuru bulduğum için şükürler olsun dedim kendi kendime. Belki içimdeki sesi duymuştur, çünkü onun gerçek olduğundan hala emin değilim. Öyle bir adam varmıdır ki dünya üzerinde?
Çok enteresandık çok...
Önce yorucu bir iş günü, sonra dibi görünen bir çorba :) -ama tadı yerindeydi- ardından zırt pırt atan bir şartel, korkutucu hikayeler, alkolsüz ve sağlam kafalı bir gece olunca...doğal olarak korkup birbirine sarılmak... Ardından gelen küçük bir aşk... Belki devamı asla ve asla gelmeyecek bir aşk... Ama aşk işte... Belki de benimki yine takıntıdır... Ama diyorumki böyle takıntıya can kurban.
Öyle işte...
Fazla huzurdan kelimeler kifayetsiz kalıyor. Kıpırtımı sen bir zahmet anlayıver...
Ama gerçekten çok üşüyorum çok.... Bugün bütün gün sürekli yağmur altında dolaşmak zorunda kaldım...