Okul dönüşü arkadaşımın zoruyla yürüyordum eve..
Yorgundum...
Aklımı yitirmiştim bir kaç zamandır..
Belkide hastaydım, kimbilir..
Serin esti rüzgar..
Balık satan küçük bir dükkanın önünden geçiyorduk..Rengarenk balıklar kocaman akvaryumda yüzerken birden o balıklardan almak istedik..
Arkadaşım en güzellerinden seçti..Rengarenk süs balıklarından...
Benimse gözüm köşede kalmış, pullarının bir kısmı dökülmüş japon balığına takıldı..
Evde hayvan beslemek iyidir derlerdi hep o psikoloji ağırlıklı yazılarda..
O rengi solmuş hasta balıkta takılı kaldım..
Aldım onu..
Akvaryumu yıkadım eve gelince heyecanla ve hevesle..
İçine parlak taşlar koydum..Tertemiz suyunu doldurdum..İçine saldım küçük balığı..
Benimle yaşadı..Beni iyileştirdi..Derdimi dinledi hep..
Gözyaşı dökerdim..
İçimde ne varsa yükledim ona..
Zamanla iyileştim..
Yaralarım sarıldı...
Onunda görevi bitmek üzereydi..
Hissediyordu..
Öyle garip bakıyordu..
Bu sabah suyunu değiştirdim..
Umutla yaşasın diye..
Öldü..
Suyun yüzüne çıktı..
Küçücük bir vedaydı onunkisi..
Görevim bitti dedi..
Artık ölmeliyim, zamanım geldi..
Öldü..
Ağladım..
Gülümseyerek...
Teşekkürler küçük balık...
Geri döndüğümü gördüğünde gittiğin için...
Küçükte olsa umudumda yardım ettiğin için..
Ve en önemlisi tam zamanında gittiğin için..
Sana anlamasanda belki, sürekli derdimi yüklediğim için özür dilerim..
Senin gibi kapalı kutu bir dostum yoktu..
Seninle ve seni hiç yemeye çalışmayan kedi yavrusuyla
dertleştim..Başka kimsem yoktu çünkü...Beni mutlu gördüğün için şükrediyorum...
Ve belkide sapıkça bir kurgu bu..Balıkla yada kediyle dertleşmeye çalışmak yani..
Ama ben, sadece kendimi iyi etmeye çalıştım..
Teşekkürler minik balık...
Herşey için...
Hoşçakal...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder